კატა "ფაშას" წინაპრების სევდიანი ამბავი (ზღაპარი) უხსოვარ დროს ინდოეთის აყვავებულ ტროპიკულ ტყეებში ცხოვრობდა ძლევამოსილი მამალი ვეფხვი, სახელად   დადა. მას ჰყავდა მშვენიერი ცოლი, სახელად   დიდი.  მათ  შეეძინათ  სამი შესანიშნავი ბოკვერი:  ბიჭები _  ბა-ბა, ბუ-ბუ და გოგო _ ბი-ბი. მათი ცხოვრება სავსე იყო ბედნიერებითა და სიყვარულით.   ყოველ დღე  ოჯახი ერთად  ნადირობდა და თამაშობდა მზისგან  გაბრწყინებულ   ჯუნგლებში.    მათი სახლის მყუდრო კუთხეში ვეფხვის ოჯახთან ერთად ცხოვრობდა დaმხმარე პატარა თაგვი,  სახელად კა-კა.   კა-კა  ბალახებს აგროვებდა,  რათა კომფორტული საწოლები გაეკეთებინა ვეფხვის ბოკვრებისთვის და ეხმარებოდა დი-დის საოჯახო   საქმეებში. მიუხედავად   იმისა,  რომ კა-კა ერთი უბრალო, ნაცრისფერი, პატარა თაგვი იყო,  მას ჰქონდა უზარმაზარი საიდუმლო _ მას  უზომოდ  შეუყვარდა დი-დი,  დედა ვეფხვი.     ერთ დღეს და-და სანადიროდ წავიდა და მეორე დილამდე არ დაბრუნდა. იმ ღამეს, სანამ ოჯახის დანარჩენ წევრებს ეძინათ,  დი-დის  მიმართ  სიყვარულმა კა-კა აიძულა, თავისი საწოლი  მასთან უფრო ახლოს მიეტანა. და-და დილაადრიან   დაბრუნდა,  თან  ოჯახისთვის  ნანადირევი მოიტანა,  თუმცა ვერაფერი  შეამჩნია და მათი ცხოვრება ჩვეულებრივად   გაგრძელდა.    მალე დი-დის მუცლის ზრდა დაეწყო  და გაზაფხულზე  პატარა, უჩვეულო   ბოკვერი  გააჩინა, სახელად   კი-კი. და-ძმებისგან განსხვავებით, კი-კი  არ იზრდებოდა და თან ბოროტი ხასიათი დასჩემდა.  საერთო კერძებიდან  გემრიელი ნაწილების მოპარვა უყვარდა  და იღრინებოდა, როცა არ  ეფერებოდნენ.     ერთ დღეს და-დამ თვალი შეასწრო კა-კას, რომელიც ნაზად ეფერებოდა კი-კის თავზე და  "შვილს" უწოდებდა. სწორედ მაშინ მიხვდა და-და, რომ დი-დიმ უღალატა და გული სევდითა და ბრაზით აევსო. სიმწრისაგან დაიღრიალა და იქაურობას გაეცალა. უფროსმა და-ძმებმა, ბა-ბამ, ბუ-ბუმ და ბი-ბიმ შეიტყვეს დედის ღალატის შესახებ და მათაც დატოვეს სახლი.  აღარ  მოისურვეს იმ ოჯახთან ერთად ცხოვრება, რომელიც ადრე ბედნიერებას ანათებდა.      გულდაწყვეტილმა და შერცხვენილმა დი-დიმ კი-კი ბუნაგიდან გააძევა, თავად კი ახალი ოჯახის მოსაძებნად ჯუნგლებში წავიდა. საბრალო კი-კი, განადგურებული და მიტოვებული, მარტოდმარტო დახეტიალობდა ტყეში. კა-კას, რომელიც მუდამ გულწრფელად ზრუნავდა კი-კიზე, სურდა ახალგაზრდა ბოკვერი ეშვილა და გაეზარდა, მაგრამ კი-კი მას  აღარ  ენდობოდა, რადგან აღარ  გრძნობდა სიყვარულს პატარა თაგვის მიმართ, რომელიც ოდესღაც მისი მეგობარი იყო.  ღალატის  გამო   გაბრაზებულმა კი-კიმ ერთ   საბედისწერო  ღამეს კა-კა  გადაყლაპა.      მალე,  მარტოობით  შეწუხებული კი-კი, ახლომდებარე სოფლისკენ   წავიდა და გზად  მინდორში მოთამაშე ბავშვების ჯგუფს გადააწყდა. ბავშვებს ძალიან მოეწონათ   ლამაზი ჯუჯა ვეფხვი და გადაწყვიტეს სახლში  წაეყვანათ. მიუხედავად იმისა, რომ კი-კი სიამოვნებდა ბავშვების გარემოცვაში, მაინც  უჭირდა ვინმეს ნდობა და ხანდახან ჩხაპნიდა კიდეც მას, ვინც მასთან თამაშს შეეცდებოდა.     მრავალი თაობის შემდეგ სამყაროს მოევლინა კი-კის  შთამომავალი, სახელად   ფაშა. ფაშა საქართველოს მაღალმთიანეთში,  საკუთარ მინი-სასახლეში ცხოვრობს, სადაც მას პატივს სცემენ და ეფერებიან ადგილობრივი და უცხოელი  ვიზიტორები. ფაშა ყოველ დილა სარკეში იყურება, სადაც  თავისკენ მომართულ   ძლევამოსილი ვეფხვის ანარეკლს ხედავს.    მიუხედავად  იმისა,  რომ ფაშა ლამაზი კატა დადგა, სწყინს, რომ ტანით   ასეთი   პატარაა.  მას არასოდეს ავიწყდება თავისი   დიდი ბაბუა და-დას და პატარა თაგვი კა-კას ამბავი, რომელმაც სამუდამოდ შეცვალა  მათი ოჯახის ბედი.   ფაშამ პირობა დადო, რომ პატივს სცემს თავის ვეფხვ წინაპრებს და გახდება საუკეთესო მონადირე, რომელიც ოდესმე შეიძლებოდა მოვლენილიყო. მან თავისი უნარები  თაგვების დაჭერაზე გაამახვილა,  რომლებიც მას საკუთარი ოჯახის სევდიან წარსულს ახსენებენ. ასე რომ, ფაშასა და მისი წინაპრების ზღაპარი ემსახურება ცხოვრების ჯადოსნურ წრეში ნდობის, სიყვარულისა და პატიების მნიშვნელობის შეხსენებას.